"Gwen sy wedi gofalu am dana i ers whech mlyne nawr," ebe Dafydd Alun. "Ma'n unig blentyn i'n byw yn Shir Gâr, a theulu mowr da hi. Merch hena honno yw Gwen. Pan farw Sara ngwraig, whap wedi i ni roi'r ffarm fyny, rown i'n meddwl taw dim ond am gwpwl o fisodd buse ise Gwen arna i. Ond rw i'n cal byw o hyd. Wn i a nês i'n iawn, Gwen fach, i dy ddwyn di o wrth y plant erill."
"Dyna gân Daci nawr, stil, Mr. Elis," ebe Gwen rhwng lleddf a llon, "fel se fe ddim yn gwbod taw gidag ewi. hapisa.
"Mae'n anodd gwybod beth sy'n iawn yn fynych," ebe'r gweinidog. "Un cyfle geir i fyw'n y byd. Mae cymaint o wahanol lwybrau, a phob un yn gorfod dewis ei lwybr heb neb i roi cyfarwyddyd pendant. Problem barhaus yw bywyd. A gawsoch chi'r cwestiynau a'r anawsterau yna yn eich bywyd chwi, Dafydd Alun?"
Do, do. Ond ma'r gole'n dod hefyd. Ma'r hen fyd ma'n dod a ni i'n lle, Mr. Elis. Pan own i'n ifanc a heini fel chi, rown i'n galed ac uchel, a hunan ddigonol. 'Doedd mo Duw yn fy holl feddyliau. Fe fu raid i fi weld' trallodion a henent a dyddie blin cyn i f'ysbryd i ddod i'w le. Ro'dd Sara'n wahanol iawn i fi, a hi gas y dedwyddwch pura; a nawr, wedi iddi hi farw, rw i'n gweld' ystyr pŵer o'r pethe o'dd hi'n weyd, ie, nawr, wedi iddi hi farw," ebe'r hen wr fel wrtho'i hun.
Bu munud neu ddwy o ddistawrwydd.
Anaml ych chi'n dod i'r cwrdd', Dafydd Alun," ebe'r gweinidog.
Braidd nad anghofies i taw Bugail y Bryn oeddech chi, ac mai dod yma fel Bugail oedd eich neges," ebe'r hen ŵr mewn tôn dipyn yn sychlyd.
Ie, fel Bugail y does i yma, Dafydd Alun, ond wedi'ch nabod chi, rw i am newid lle a chi. Rych chi'n hynaf— gwr profiadol ac yn Gristion. Rhowch help llaw i ddyn ieuanc. Methu deall w i na fyddai dyn o'ch bath chi yn amlach mewn lle o addoliad. Rych chi'n cerdded yn hoew, a dyw'r capel ddim ymhell iawn."
Pwysodd Dafydd Alun ei ben ar ei ffon, ac atebodd yn araf, fel wrtho'i hun,—
Ie, lle o addoliad,— Wele, y mae'r awr yn dyfod,'
