"Nis gallasai'n gwron oddef
I elynion ddrygu'i wlad,
Cablu urddas gu ei frodyr,
Diystyru'r gwragedd mad;
Treiddiai'i lais fel taran nerthol
Drwy y cymoedd ar bob llaw,
Y dirmygwyr oll a grynent,
Parodd iddynt aeth a braw.
"Ymresymai'n gryf â'r Ficer
A'i gyfeillion drwy y plwy',
Os o'ent am i'r gamp i ddechreu,
P'am na redai'u gwragedd hwy;
Os gwnai les i wraig y glowr,
Gwnaethai les i'r gwragedd chweg
Ddaethant yno fel edrychwyr,
Ymresymai'n eithaf teg.
"Hyf ddangosodd y drygioni
A ddynoethodd ger y byd,
Ni ofalai am y mawrion,
Diystyrai'u gwawd a'u llid;
Ysgrifenodd a dadleuodd
Er amddiffyn Cymru gu
Nerthol oedd ei ymadroddion,
Y gwirionedd oedd o'i du.
"Nid ei les ei hun oedd ganddo,
Lles ei frodyr oedd ei nod,
Codi enw gwlad ei dadau
Fry i'r man y dylai fod;
Treuliai'i aur a'i amser gwerthfawr
Yn ngwasanaeth Gwalia fad,
Boddlon ydoedd i'r holl erlid,
Ond adennill clod ei wlad.
"Ni dderbyniai wyneb undyn,
D'wedai'r gwir heb ofni gwawd,
Ni effeithiai dirmyg arno,
Mae e'n gyfaill i'r tylawd;
Pe bai pawb yn ellyll duon,
Safai ef yr un bob pryd—
Dros yr hyn sydd yn wirionedd
'Does ei ddewrach yn y byd.
"Saif dros burdeb a diwygiad,
Arwr rhinwedd yw'n mhob man,
Fe ymgeisia drwy ei fywyd
I ddyrchafu'r eiddil, gwan;
Llwyr gasâ y meddwl gwammal,
Penderfyna—ymaith ffy
Pob rhyw ansefydlog duedd,
Nid oes dim yn hawdd a'i try.
