AM GORPH Y TREFNYDDION CALFINAIDD.
Wrth ymddiddan mewn cyfeillach am rai o'r hen bobl yn nechreu y corph, dywedai, fod pethau mabaidd iawn yn llawer o honynt, a bod yr Arglwydd, mae'n debyg, wedi goddef llawer o bethau ganddynt oherwydd eu mabandod, nas goddefai genym ni yn y dyddiau hyn. Chwi welsoch y fam weithiau yn cario'r plentyn yn ei chol, a'r un bach yn chwareu ei freichiau, ac fe alle yn ei tharo yn ei hwyneb; Wel, onid yw hi yn ymofyn am y wialen? O na, y plentyn bach gwan! nid yw hi yn gwneud dim ond chwerthin yn ei lygaid; ond pe bai y bachgen ugain mlwydd oed, neu'r lodes ddeunaw mlwydd yn gwneud hyny, ni chai ddim fyned heibio'n ddisylw. Dylem ninau ochelyd meddwl y gallwn ni wneuthur rhyw bethau annheilwng, oherwydd fod rhai o'r hen bobl wedi gwneuthur felly, rhag i ni dynu gwg Duw arnom. Ar yr ochr arall, y mae ofn i ni ryfygu, oherwydd ein bod yn dwyn perthynas grefyddol â'r dynion mawr enwog oedd yn ein plith, heb feddiannu eu hysbryd, ymffrostio ein bod yn blant y prophwydi, a Duw'r prophwydi wedi ein gadael ni. Mae dychryn ar fy meddwl yn fynych rhag bod Satan yn y dyddiau hyn yn gallu gwrthdroi (retort) arnom, a dweud wrthym ni fel y dywedodd wrth feibion Scefa, 'Pwy ydych chwi? 'Roeddwn i yn adnabod eich tadau chwi yn burion—Robert Roberts a adwaen, a David Morris a adwaen. O yr oeddwn i yn gorfod eu hadnabod hwy, oblegid gwnaethant rwyg yn fy nheyrnas i trwy Gymru, sydd heb ei gyweirio hyd heddyw; ond pwy ydych chwi?
'Roedd Mr. R. tua diwedd ei oes yn dweud yn aml ei fod yn ofni eu bod yn
