"Dymunwn yn ostyngedig gynnyg yr ystyriaethau canlynol, er eich cysur a'ch cynnaliaeth:
1af. Yystyriwch ben-arglwyddiaeth a goruchafiaeth Duw mawr. Yr ydym yn fwy yn eiddo iddo ef nac i ni ein hunain, ac yn fwy hollol o dan ei drefniad, Salm c. 3; 1 Cor. vi. 20; yr hyn hefyd sydd wir am ein perthynasau agosaf ac anwylaf, a phob meddiannau sydd genym yn y byd. Y mae Job sanctaidd yn cydnabod y pen-arglwyddiaeth hyn. Job i. 21.
"2il. Ystyriwch gyfiawnder yr oruchwyliaeth ddwyfol hon, wrth eich hamddifadu o eich hunig a'ch hawddgar faban. Nid yw Duw yn gweithredu mewn modd traawdurdodus, ond fel brenin doeth a chyfiawn. Ni wnaeth efe ddim cam gan hyny pan gipiodd blentyn anwyl o freichiau mam dyner. Dywediad ardderchog oedd hwnw o eiddo un o'r henafiaid (ancients,) pan dderbyniodd y newydd am farwolaeth ei fab, "Yr oeddwn yn gwybod i mi genedlu un i farw." ("I knew that I begat a mortal.")
3ydd. Ystyriwch nas gall fod ammheuaeth am ddedwyddwch presennol eich hanwyl faban. Y mae marwolaeth Crist wedi gwneuthur iawn am euogrwydd pechod Adda, Rhuf. v. 18, 19; ac, am fod yr euogrwydd wedi ei gymeryd ymaith, nis gall cospedigaethau y pechod hwnw ganlyn yn y sefyllfa ar ol hon; a chan nad oes gan blant ddim euogrwydd personol, o'u heiddo eu hunain, y mae eu hiachawdwriaeth hwy yn canlyn o angenrheidrwydd, felly y mae ein Harglwydd yn llefaru, fel pe bai'r nefoedd yn cael ei pherchenogi yn benaf gan y rhai bychain hyn, Matt. xix. 13, 14.
"4ydd. Ystyriwch ei fod wedi cyflawni dyben ei greedigaeth, a'r amcanion i ba rai yr anfonodd Duw ef i'r byd. Y mae yn wir na wnaeth ond arosiad byr, a
