Uwchben yr afon Ddwyfor,
Tan rwyllog fwa'r coed,
Ymgudd hen ogof wgus
Na ŵyr yr hyna'i hoed;
Ac yn yr ogof honno
Y nythai gwiddon gynt,
Pan oedd y derw mawr yn fes
Melynlliw yn y gwynt.
Ei gwallt oedd fel y muchudd,
Uwch cernau fel y cwyr;
A thân ym myw ei llygaid
Fel dreigiau yn yr hwyr:
Nid oedd mo'i bath am adrodd
Cyfrinion melys, mud;
Hi wyddai am ofergoel serch,
Ac am obrwyon brud.
Ac ati dôi cariadau
Liw nos, o lech i lwyn,
I brynu ei daroganau
A gwrando'i thesni mwyn;
O fwth a llys y deuent
Ag arian yn eu llaw;
Er ofni'r allt a rhithion nos,
Ni allent gadw draw.
A hithau'r widdon gyfrwys,
A throell ei thafod ffraeth,
A nyddai wrth ei mympwy
Eu ffawd, er gwell a gwaeth:
