Mi rwyfais dros y Fenai
A'r llwydnos ar y lli,
Am lawer mis a blwyddyn,
Er cadw f'oed â hi.
Nid oedd na thrai na llanw
A'm cadwai yn fy mro,
A'm hannwyl yn fy nisgwyl
Ar rwn y melyn ro.
A fyth ni cheisiwn seren
Na lloer i'm tywys i:
Mordwywn wrth y ffenestr wen
Oedd yn ei hendre hi.
Ni rwyfais dros y Fenai
Ers llawer blwyddyn hir;
A nos pob nos oedd honno
Pan ddaeth fy nghwch i dir.
O, drymed oedd fy nghalon
Uwch llawen ddawns y lli!
Ni allai'r ser na'r lloerwen,
Oleuo'r byd i mi.
Mae'r hendre fyth yn aros,
A'r ffenestr dan y to,
Ond nid yr un yw'r forwyn wen
Sy ar rwn y melyn ro.
