Mi glywais ddweud gan widdon hen
Fod iddo yntau delyn,
Ond bod ei thant mor oer, mor gras,
Fel nas mwynheid gan undyn.
Cashâi Cenfigen enw'r bardd,
Ynghwsg a phan oedd effro;
A mynych gais a wnaeth i ddwyn
Ei delyn bêr oddiarno.
Ond wedi'r waedd yng ngwyll y nos,
y bardd a'i gainc a gollwyd;
A holi hir am dano fu
Ar faes, a ffordd, ac aelwyd:
Hyd nes ei caed mewn encil du,
A'i wyneb ar ei ddwyfron,
Heb law na bys, a phaladr hir
Eiddilig yn ei galon.
Nid bardd ei genedl mwyach oedd,
Ond celain oer, a gwaedrudd,
A'i wely'n goch, fel pe bai'r llain
Am wrido dros y llofrudd.
Beth ddaeth o'r delyn? Dywaid coel
Mai angel aeth â honno,
Rhag i'r dialydd yn ei lid
Roi arni droed i'w dryllio.
Ond caed y llofrudd, wedi'r brad,
Uwch ben ei feddwol gwpan;
A mwynach iddo ydoedd rhinc
Ei delyn gras ei hunan.
