O! clywch y twrf ofnadwy, llithriadau'r graig a'u rhu,
Cynhyria'r dyfnder gyda rhôch—enbydrwydd o bob tu;
Cwympiadau fel taranau—ymsuddai'r mynydd mawr,
Fel cawr ardderchog gwel ei drem, mae'n d'od! mae'n d'od i lawr!!
O fynyd o ddifrifwch, wnai dristwch ar bob grudd,
Gan ofn llewygawl rhag bod rhai o dan y fall yn nghudd,
Ond noddai'r nef y gweithwyr, o'u dwfn beryglon mawr;
A saif dyddordeb byth yn nglyn a fall y CHWAREL FAWR.
PRYDDEST: "YR IORDDONEN."
IORDDONEN hoff fydd gysegredig byth;
Mor swynol yw dy enw ar fy nghlust!
Mawrygaf dithau Hermon, fynydd hardd,
Am noddi mangre 'i genedigol fro;
Can's wrth dy droed, o groth yr ogof ddofn,
Y ganwyd hi yn ffrydiau gloewon byw—
Nes ffurfio'r afon lydan, loew, hardd.
Ymlithra'n heini mewn ieuenctyd byw
Mewn dull chwareus o fewn ei gwely gro
Mae'n chwyddo beunydd ymgryfha mewn nerth,
Fel ieuanc wr ar ddechreu gyrfa byd.
Ymlithra'n mlaen rhwng dyryslwyni erch
Yr ewyn gwyn ar flaen ei thonog li'
Areithia rym ei phenderfyniad cryf;
Mynyddoedd heirddion Palestina deg,
Fel am yr uchaf ymddyrchafu wnant
I weled hon fel cadwen arian glaer
Yn byw ddolenu trwy'r dyffrynoedd heirdd.
Myrdd o ffrydiau Cesarea
Huda'n ddistaw idd ei chol,
Yno gyda hwy mae'n rhedeg
Ymaith, byth ni dd'ont yn ol.
