Tuchangerdd:"Y TEITHIWR WRTH RAID."
(Bona Fide Traveller,)
Y TEITHIWR weithiau mewn enbydrwydd gawn,
A chyda hwn mae'r byd yn cydymdeimlo;
Pan fyddo rheidrwydd yn ei ystyr lawn,
A dyn yn gorfod rhoi ufudd—dod iddo.
Nid rhaid perthynas, na chymydog cun
Sy'n peri i hwn o'i ddinas gychwyn allan
Ond llais cuddiedig ynddo ef ei hun,—
Rhaid rhoi ufudd—dod iddo ef ei hunan.
Mae ufuddhau i raid yn orchwyl blin,
Er hyn ni cheir y teithiwr hwn yn cwyno;
Er bod yn ddioddefydd erchyll hin
Ni chlywyd hwn erioed yn ocheneidio.
Ymdeifl i'w orchwyl gydag yni byw
Yn mhlith y llu enwogion—dyma'r arwr,—
A'r mwyaf cydwybodol sydd yn fyw,
Anrhydeddusach ef na neb fel teithiwr.
Myn'd ar gyfeiliorn ni wnaeth hwn erioed,
Mae rhaid yn rhoi ei nod mor ddigamsyniol;
Ac yntau'n un cyfarwydd ar ei droed,
Mae'r amgylchiadau oll mor wir gymydogol.
Ni bu hapusach teithiwr mewn un wlad,
Ni chlywyd ef yn dweyd am erch beryglon;
I hwn mae pob enbydrwydd yn fwynhad;
I ben ei daith o hyd teifl ei olygon.
Ar gofrestr lyfrau anfarwolion byd,
Enillodd teithiwr safle anrhydeddus,
Yr arwr—deithiwr hwn a roes ei fryd
Ar fod y teithiwr mwyaf anrhydeddus,
Eithriadol mewn diwydrwydd ni a'i cawn,
Er bod yn deithiwr fe abertha'i fywyd
A'r dydd mae'r byd yn gorphwys—rhyfedd iawn
Mae ef gan asbri byw yn teithio'n ddiwyd
