Tudalen:Caniadau Barlwydon Llyfr 1.djvu/36

Fel H. M. Stanley yntau ar ei daith,
Gyferfydd amgylchiadau o dreialon,
Ac ar ei ruddiau gwelwyd llawer craith
Bregethai'n eglur am ei ddwfn beryglon.
Ah! dyma wron na fu'r byd erioed
Yn hysbys o'i orchestion a'i wrhydri;
Fe ddiystyra wobrau dan ei droed,
A chauai 'i glustiau rhag cael ei glodfori.

Mae hwn yn teithio nid i dderbyn clod,
Parch, ac anrhydedd a gogoniant dynion;
Mae llafur cariad uwchlaw cyraedd nôd
Ac enill teitl a ffafrau pendefigion.
A oes a sych yr eangforoedd llaith?
A phwy yspeiliai'r Huan o'i danbeidrwydd?
Y teithiwr diwyd diymhongar chwaith
Nis gall er ceisio guddio ei enwogrwydd.

Pan fyddo rhaid yn galw ufuddha,
Y dull o deithio sydd yn ddibwys ganddo,
Ond wrth ddychwelyd droion bu yn dda
Fod ganddo ryw gyfleustra i gael ei gario.
Ac er mai ber fu 'i ymdaith lawer tro,
Mae rhywbeth weithiau yn yr amgylchiadau,
Anhygyrch ddaearyddiaeth llawer bro
Fu'n cwympo llawer teithiwr ar ei liniau.

Anfoneddigaidd ydyw holi'r gwr,
Nid parod ydyw 'chwaith i ddweyd ei hanes,
Waeth heb ymholi gallwn fod yn siwr
Mai gwr pryderus yw am wneyd ei neges.
Mae'n cyraedd i gyffiniau'r pentref draw,
A chydag ef mae cyfaill yn cyd-deithio,
Mae'n taflu ei olygon ar bob llaw
Rhag ofn fod gwr yr "Heddwch" yn ei wylio.

Mae'n ymwroli—cofio'n sydyn wnaeth
Mai "teithiwr oedd wrth raid", ac aeth i'r gwesty,