Ac wedi ateb o ba le y daeth
Mae pawb yn wên i gyd wrth ei groesawu,
Cyn gall ein gwrthddrych enill iddo 'i hun
Y teitl o deithiwr yn yr ystyr orau,
Fe gaiff fod arholiadau wrthi'nglyn,—
Ond na ddychryned at yr anhawsderau.
Rhaid dweyd yn onest beth fydd hyd y daith,—
Rhaid teithio tair o leiaf o filldiroedd,
Ond na phetruser a fydd hyny'n ffaith,
Rhaid cydymdeimlo'n fwy a rhaid y cyhoedd.
Ceir yn y gwesty gydymdeimlad hael,
A gwir ddyngarwch gwerth ei efelychu,
Ac yma mae esboniad llawn i'w gael—
A holl ddirgelwch "rhaid" gaiff ei ddadblygu.
Mae'r daith ar ben, a rhaid ac yntau'n cwrdd
Fel arwyr ar y cadfaes ddydd y goncwest,
A gwenodd rhaid o'r jwg oedd ar y bwrdd
Nes enill swyn a serch y teithiwr gonest
I'r Expedition hon nid oes un sen,
A'r teithiwr bellach sydd yn llawn o afiaeth;
Anghofio wnaeth y Dydd, y Plant, a Gwen,
Pan sylweddolodd ef y Fuddugoliaeth.
Rhaid enill safle o enwogrwydd gwir
Cyn y cydnebydd byd eich gwir fodolaeth,
Ond cerfir enw'r teithiwr hwn yn glir
Yn mhlith enwogion dewraf y ddynoliaeth.
Y "rhaid" a'i gwnaeth yn deithiwr o'r fath fri
A fynodd wneyd o hono rywbeth arall,
A siomedigaeth erchyll oedd i ni
Wel'd gwr o'i safle wedi myn'd yn angall.
Wrth deithio yr enwogodd hwn ei hun,
Wrth deithio hefyd collodd ei gymeriad;
A dyma'r truenusaf o bob un
A weļais i yn dringo bryn dyrchafiad.
