O na, mae serch y plwyfolion—
Maent heno mor fyw ag erioed;
Mewn oedran, fel gwyddom mae'n ddigon
Mae'r serch yn haner cant oed.
I ddathlu yr undeb fe roddwyd,
Hardd anerch oreurog a ffon;
Dymuniad pawb yma yw heno
Caiff dreulio blynyddoedd a hon.
Caiff roddi ei bwys arni weithiau
Bydd iddo yn gymorth rhag loes,
A'r anerch fydd iddo yn arwydd
O gariad a serch trwy ei oes.
Fe gerfiodd ei enw ar galon
Hoff blant Rhosygwaliau bob un,
Trysorir ei ddinam gynghorion
Fel perlau angherddol eu rhin.
Boed gwenau Rhagluniaeth yn wastad
Yn gwenu o oriel ein Duw;
A gwylied yr engyl ei lwybrau
Nes caffo eu cwmni i fyw;
Fe gedwir ei enw yn anwyl
Fe gofir ei eiriau dwys ef;
Pan adref yn chwareu ei delyn
Yn nghwini y saint yn y nef.
Y PARCH. SILAS EVANS
WRTH sylwi ar iaith Silas,—a'i araeth
Ddiguro, mor addas
Ydyw y gwr i wneyd gwas
I ddeon y brif—ddinas.
Ond i Dduw, nid i ddeon,—y galwyd
Y goleu wr mwynlon;
Trwy ei waith fe yrr iaith Ion
I'r enaid ar ei union.
