Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/82

A dysglau gwag, arwyddion newyn dû,
Yn hulio byrddau y dyfodol sy';
Dyryswch yn olwynion amgylchiadau,
Tylodi'n cau à drain ein ffyrdd o'n blaenau;
Iselder ysbryd yn enhuddo'n dyddiau,
Nes yn ein gwydd ymrithia cysgod angau,
Y bedd, ac angau'n wancus ar ein cyfer,
Yw'r pethau pellaf genfydd llygad pryder.

Ond llygad gobaith wel yr oll yn olau,
Edrychi di uwchlaw yr holl gymylau;
Erioed ni chasglodd cwmwl yn dy awyr,
Erioed ni threiddiodd pryder i dy natur;
Wyt ti yn troi poen, trallod, blinder, adfyd,
Yn hedd, llawenydd, mwyniant, a dedwyddyd.

Ni fu dyferyn chwerw yn dy gwpan,
Ni ffug—newynodd neb o'th deulu'n unman;
Yr isel ysbryd godi i'r uchelder—
Ar aden angof o derfynau prudd—der;
Tu hwnt i gysgod angau, gweli fywyd,
Edrychi trwy y bedd i ganol gwynfyd.

Faint sydd yn pwyso ar dy enw bywiol
Mewn hyder am holl gysur y dyfodol;
Ymddiried ynot megys y'nghwch bywyd,
I'r cefnfor mawr, i wyneb stormydd enbyd;
Ymollwng, ïe, ymollwng gyda'r tònau,
A mordaith trag'wyddoldeb, rhyw hap—chwarau!
Heb ddarn o astell ffydd i gydio'n unman,
Ymorphwys ar dy enw noeth yn gyfan!

Yr Annuw, ïe,'r Annuw gwyneb galed,
Yn rhwysg ei bechod ynot ti ymddiried;
Mae tonau amser yn ei daflu o hyd
Ymlaen i ymyl traeth y bythol fyd;
A stormydd o euogrwydd yn ei guro,
Nes yw y cyfan yn ymddryllio dano,—