Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/83

Y cyfan yn ymgolli, ond dy enw
Mae'n cadw ei afael trwy'r ystorm yn hwnw,
Gafaela ynddo, pan ar fin y dibyn—
Min dibyn erch yr anobeithiol lynclyn!
Ond yma try dy enw gwag yn siomiant,
A'th addewidion yn dragwyddol soriant;
Y truan gwymp i oror o drueni,
Lle ni ddaw'th gysgod byth i geisio'i godi;
Trwy ymerodraeth eang uffern faith,
Nid oes un sill o'th enw yn yr iaith.

Y Cristion, dyma'th berchen yn dy bobpeth,
Nid dim ond enw gwag, nid rhith nid rhywbeth;
Yn oriau mwyaf tywyll niwl y ddaear,
Wyt gan y Cristion megys llusern hawddgar;
Wyt gymorth iddo yn nhymhestloedd bywyd,
Gobeithia mewn llonyddwch yn "nydd drygfyd;"
Gobeithia yn yr Arglwydd tra bydd byw,
Ei obaith adeilada ar ei Dduw;
Mae gobaith da trwy ras ynghadw ganddo,
Mae'n gallu gorfoleddu dan obeithio;
Gobeithia ymhob dim, y drwg, a'r da,
Yn marnedigaeth Duw, gobeithio wna;
Mae gobaith yr Efengyl lon'd ei galon,
Mae gobaith ganddo'n sicrwydd addewidion;
Gobaith cyfiawnder, gobaith gwynfydedig,
A gobaith etifeddiaeth anllygredig;
A gobaith iachawdwriaeth annherfynol,
A gobaith bywyd, ïe, byw'n dragwyddol;
Gobeithia pan yn marw'n berffaith ddigryn—
A gobaith adgyfodiad yn ei dderbyn!

Gafaela yn dy enw yn ddiysgog,
Ar gefn pob tòn yn mordaith oes dymestlog;
A tithau megys cadwyn anwahanol,
Yn gafael y'nghadernid yr Anfeidrol;
Arweini ef i'r làn i fryniau'r wlad,
Lle try ei holl obeithio yn fwynhad.