Gwirwyd y dudalen hon
FY NHAID
YN ei waed oerodd nwydau,—a darfu
Cynnar derfysg hafau.
Ei rin, â'i gam yn byrhau,
Ydyw hedd llawnder dyddiau.
Mae'n edrych draw, draw i dref—lle ni wêl
Na llwyn noeth, na dioddef.
Dilwgr ei ddrud olud ef,
A'i oedran fel yr Hydref.
Â'i hoen yn brin, rhyw nawn braf—a wêl ef
Lle'r ymlusg yn araf.
Yn y glyn, a'r blodau'n glaf,
Heulog ei filltir olaf.
Daw tân mwyn y llwyn llonydd—i'w wyneb
Fel gwawr einioes newydd;
Hen sant gwyn ar derfyn dydd,
Â'i ogoniant ar gynnydd.
Iddo ef ni bydd llefain—llwyndir moel,
Ond llawnder maes mirain.
Ni bydd bedd ond cyntedd cain,
Rhyw fyrgam i Dref eurgain.
Rhoddwyd nerth pob prydferthwch—i'w hydref,
Aeddfedrwydd hawddgarwch.
Yn ŵr llon y plyg i'r llwch,
A'i ddydd hen yn ddiddanwch.
