Y PORTHLADDOEDD PRYDFERTH
PAN ddêl awr dduaf hirnos afar,
 llefain gwylain fel sŵn galar,
Diau, gwyrth yr enaid gwâr—a'u ceisio
Ydyw mordwyo ym merw daear.
Wrth hwylio atynt, yn bêr y sieryd
Ei ymestyn hir am asbri'r ysbryd:
Cyrchu'r gorwel rhag carchar y gweryd,
A sôn am ryw gilfach harddach o hyd.
Na chlywid banllef hefyd,—ambell dro,
Neu eglur grio iddo gyrhaeddyd!
Ond odid, melysach trais eu ceisio
Na bywyd ar ffin byd a orffenno;
Dwyn erddynt gri'r heliwr a ymwrio,
A'i wynias aidd yn flys einioes iddo ;
Coledd, a hwythau'n cilio,—ar lif noeth
Nwyd awen boeth a chyndyn obeithio.
O! enaid bach aflonydd!—Ai dyheu
Fydd dy hoen dragywydd?
Mae'r ysfa am rodfa rydd
Yn dy boeni di beunydd.
Eurodd byd hafaidd oriau—dy hiraeth
Â'i derydr a'i flodau;
Ond yn dy gell, rhyw bell bau
A bair it rwygo'r barrau.
