O dipyn i beth, daeth arferiad i'r byd.
Ceffylau, ac erydr, a throliau;
Ond fynai Sion Prys ddim i droliau un dyn
Gael llwytho'n yr un o'i domenau;
Can's tybiai'r hen frawd fod y ceffyl a'r drol,
Yn llyncu'r holl dail ar rhy 'chydig o lol.
'Doedd dim fynai ef, ond y cawell ar gefn,
A chadw'r hen drefn yn dragywydd;
Ffolineb a rhodres, medd ef, oedd wrth wraidd
Y cynllun Seisnigaidd a newydd;
Waeth beth dd'wedai rheswm na phrofiad o'i phlaid,
Cawellu wnai Sion am mai felly gwnai' i Daid.
Mae llawer o feibion Sion Prys,—o ran ffydd,
I'w gweled bob dydd ar hyd Cymru;
Rhai'n sefyll yn erbyn pob amcan trwy'r wlad
Fo'n groes i arferiad y teulu;
Rhyw hurtiaid hunanol, i'w heinioes yn bla,
Yn ddall i bob rhinwedd, a chroes i bob da.
Adwaenir y tylwyth gan laesder eu hael,
A'u nodwedd iselwael a bawlyd;
Oddiwrth bob diwylliant ymgadwant ymhell,
Can's gwell ganddynt gawell na cherbyd I
Mae dysg, a llenyddiaeth, a chanu mewn trefn,
I'r rhai'n megys trol—yn lle'r cawell ar gefn.
ERGYD Y DDAMEG
Os oes yn bresenol rhyw rai'n digwydd bod
Heb hoffi'r cyfarfod Llenyddol,
Ac heb weld y gwelliant mewn symledd a chwaeth
Yn null ein caniadaeth grefyddol,
Mae'r oes yn myn'd rhagddi, dowch allan ar frys,
Rbag ofn cael eich rhestru'n ddisgyblion Sion Prys.
GWILYM COWLYD
