UCHELGAIS Y PLANT.
OGYLCH yr aelwyd ’stedda’r plant
Yng ngegin fawr Llwyn On,
A goleu’r tân ddisgleiria’n glir
Ar eu gwynebau llon;
Ymgomiant am y dyddiau i ddod
Beth fyddant maes o law,
O hapus, hapus, ieuanc rai,
Ni theimlant gysgod braw.
“Dewr filwr fyddaf fi,” medd Wil,
A fflachia’i lygaid du,
“A'm gloew gledd a dyrr i lawr
Elynion lawer llu;
Mi fyddaf fel yr arwyr gynt—
Mi frwydra’ ymlaen o hyd,
Nes elo clod y milwr dewr
Drwy'r ddaear fawr i gyd.”
“Rwyf fi am fod yn forwr rhydd,”
Medd Dic gan wenu'n llon,
“’Rwy’n meddwl nad oes dim mor braf
A morio uwch y don;
Mi geisiaf long a'i hwyliau gwyn
Yn chwyddo gan y gwynt,
I wledydd pell, fel Capten hon,
Yr hwyliaf ar fy hynt.”
“A fi,” medd Gwen, y peraidd lais,
“Cantores fyddaf fi,
Mi swyna'r byd i gyd â'm cân
Ynillaf glod a bri;
A chanaf nes daw'r bobol oll
I wrando Gwen Llwyn On,
A bloeddiant drwy y neuadd fawr,—
‘Brenhines cerdd yw hon.’”
