"'Welist ti Megan ar y ffordd 'na?" gofynnodd ei fam iddo pan gyrhaeddodd ef y gegin.
"Dew! Teisan gyraints duon! Mae'n well gin' i gyraints duon na dim byd."
"'Welist ti Megan ar y ffordd 'na? "
'Naddo. A theisan wy!"
"'Welist ti bobol yn dŵad o'r Eglwys?
"Naddo. 'Ga' i damaid o'r deisan wy 'na 'rwan, 'Mam?"
Na chei, ddim tan amsar te."
Daeth Edward Ifans a Llew i mewn.
"Yr oeddwn i'n disgwyl gweld Megan yma," meddai'r tad. "O, mi ddaw mewn munud, mae'n debyg, Edward . . . 'Oedd 'na lawar yn yr Ysgol Sul?"
"Na, go dena' oedd hi yno heddiw eto." Eisteddodd yn flinedig, gydag ochenaid. "Mae'r peth fel gwenwyn drwy'r ardal 'ma, Martha. Yn y cartrefi, ar y stryd, yn y siopa', yn y capeli. Chwech oedd yn fy nosbarth i pnawn 'ma eto. 'Roedd gin' i bymthag cyn i Idris a Huw 'Sgotwr a'r lleill fynd i ffwrdd. Efalla' y bydda'n well imi 'i roi o i fyny."
"Neno'r rheswm, pam?"
"'Ddaw y Bradwyr ddim yn ôl tra bydda' i'n athro ar y dosbarth."
"Twt 'dydyn' nhw ddim ond dau—Meic Roberts a Gwilym Lewis."
"Ác mae tri arall yn cloffi rhwng dau feddwl, mae arna' i ofn, ac yn aros gartra'. 'Roedd Jwdas yn dŵad i mewn i'r wers pnawn 'ma, a phawb yn fy nosbarth i wrth 'u bodd. Nid am y Testament Newydd yr oeddan' nhw'n meddwl, ond am Fradwyr Llechfaen. Ydi, mae'r peth fel gwenwyn. Yn yr Ysgol Sul, yn y Seiat, yn y Sêt Fawr, hyd yn oed yn y Cwarfod Gweddi. Mae'n ddrwg gin' i dros Mr. Edwards y Gweinidog y dyddia' yma. Mae pobol yn darllan i mewn i bob pregath ac yn rhoi 'u hystyr 'u hunain i bob brawddeg. Y bora 'ma, pan ddigwyddodd o sôn ar 'i bregath am y llo aur yn yr anialwch, 'roeddwn i'n gweld amryw yn ciledrych ar ei gilydd â rhyw wên ar 'u hwyneba' nhw."
"Dewch i gael 'panad, Edward. Mi ddechreuwn ni." Ac eisteddodd y teulu i lawr i de, a chlustiau'r tad a'r fam yn gwrando'n astud ond yn ofer am glic y ddôr.
I fyny yn Albert Terrace, yr oedd Letitia Davies yn wael, yn wael iawn. Pan âi pethau o chwith yn y tŷ neu pan groesid
