"Yr ydw' i'n aros am 'Nhad, Ifor."
Ond cydiodd Ifor yn ei fraich a'i dynnu at y bagad o wŷr ansad—ffyddloniaid y "Snowdon Arms," gan mwyaf-a ymffurfiai'n rhengoedd ar y ffordd.
"Llew?" Llais ei dad a'i galwai.
"Ia, 'Nhad?"
'Rwyt ti wedi crwydro digon am hiddiw, 'ngwas i. Tyd di adra' hefo ni, 'rŵan."
"O'r gora', 'Nhad." Yr oedd yn falch o gael dianc. "Da, 'machgan i . . . Ac Ifor?"
"Ia, Edward Ifans?"
"Gwell i titha' droi adra'. Nid 'rŵan ydi'r amser i gael gorymdaith. 'Wnewch chi ddim ond tynnu'r plismyn i'ch penna'."
Chwarddodd llais meddw gerllaw.
"Ia, rhowch o yn 'i wely'n daclus, Edward Ifans," gwaeddodd dyn o'r enw Sam Tomos. "Mae'n hen bryd i blant bach fod yn bei-bei wchi."
Gwylltiodd Ifor a brysiodd yn herfeiddiol at fin y palmant. ""Faint ydach chi'n feddwl ydi f'oed i?" gofynnodd, rhwng ei ddannedd.
"Mi ddangosa' i iti mewn munud, Ifor Davies," meddai Dic Bugail, gan gamu'n gyflym rhwng Edward Ifans ac ef. Ond gwyddai Ifor nad oedd Dic Bugail yn un i chwarae ag ef, a chyda "Hylô, yr hen Ddic, sut mae petha' i fyny yn y weilds acw?" dychwelodd at ei rengau, gan chwerthin braidd yn ffôl. Yr oedd mwy o dwrw nac o daro yn Ifor Davies.
Cerddodd y pedwar ohonynt ymaith, a chydiodd Edward Ifans yn sydyn ym mraich y bugail.
"Dacw fo Henry Owen yn mynd o'n, blaen ni," meddai. Henry! Henry!"
Safodd dyn bychan tenau, cyflym, i aros amdanynt.
"'Oes gynnoch chi arian i Dic 'ma?" gofynnodd Edward Ifans iddo.
"Oes, oes, oes. Punt, punt yr un fath ag i bob gŵr priod arall. Oes, oes. Dowch hefo mi, Dic, dowch hefo mi."
"O'r gora', Henry Owan," meddai Dic. "Mi fydda' i wrth waelod Tan-y-bryn," chwanegodd wrth y lleill cyn brysio ymaith hefo Ysgrifennydd y Gronfa.
