odd yn hir drwy'r ffenestr, fel petai'n gadael i'w gynnwys dreulio'n araf yn ei feddwl.
"Be' ydi hyn am fod yn styfnig'? 'Wyt ti'n bwriadu aros yno os pery'r streic?"
CC
"'Rydach chi wedi aberthu digon er fy mwyn i, 'Nhad."
"Rydan ni'n falch o gael gwneud hynny, 'machgan i. A streic neu beidio, yr wyt ti'n mynd yn ôl i'r Coleg ym mis Hydref."
"Dim os bydd y streic yn para, 'Nhad. Yr ydw' i'n anniddig ers misoedd. Ac yn euog."
"Euog?"
"Wrth feddwl fy mod i'n faich arnoch chi ar amsar fel hyn. Os pery'r helynt lawar yn hwy fe fydd angen pob dima' arnoch chi i gael bwyd a dillad."
Ochneidiodd y tad. Gwyddai mai'r gwir a ddywedai Dan. Onid oedd gruddiau llwydion Gwyn a Llew-a Dan ei hun yn profi hynny?
"Ond..
"Ia, 'Nhad?"
"Ond pam yr wyt ti'n dewis rhyw waith fel hwn? Riportar papur-newydd-fel Ben Lloyd!
Gwenodd Dan. Tipyn o fardd lleol oedd Ben Lloyd, a gâi hwyl hefyd ar groniclo hanes eisteddfodau a phriodasau ac angladdau'r pentref. A phan fethai Ben â dod o hyd i eisteddfod neu briodas neu angladd, pentyrrai eiriau am ben rhyw hen ŵr newydd gyrraedd ei bedwar ugain neu ryfeddod o frithyll a ddaliasai Huw 'Sgotwr yn yr afon. A chyrhaeddai'r hen ŵr ei bedwar ugain weithiau ryw flwyddyn cyn ei amser, a'r brithyll faintioli na feiddiai hyd yn oed ddychymyg Huw ei freintio ag ef.
"Yr ydw' i'n hoff o sgwennu, fel y gwyddoch chi, 'Nhad," atebodd Dan. "A'r unig ffordd i sgwennu ydi-sgwennu." "Ymarfar wyt ti'n feddwl? Ia, mi wn. Ond nid ar fân newyddion i ryw bapur fel Y Gwyliwr."
"Pam lai? Pan aethoch chi i'r chwaral, 'ddaru chi ddim mynd ati i hollti a naddu ar unwaith. Mae'n rhaid i bob un ddysgu'i grefft, ond oes?"
"Oes, mae'n debyg, ond . . . " Ysgydwodd Edward Ifans ei ben: ni hoffai feddwl am Dan yn dilyn angladdau a phriodasau yng Nghaer Fenai nac unman arall. Ben Lloyd oedd Ben Lloyd, onid e?
