'i bod hi mewn trwbwl. Do, 'nen' Tad, go daría'i ben o, a 'fynta' newydd gâl 'i godi'n flaenor."
"Yr hyn wyt ti'n drio'i ddeud, John . . .
"Ydi bod yn rhaid iti fadda' i'r hogan, Edwart. Sut y deudodd Iesu Grist, pan oedd y bobol hynny am daflu cerrig at y ddynas honno? Yr hwn sy'n ddibechod ohonoch chi,' medda' fo, yntê? . . .
"Ia, ond . . ."
"Ac mae geiria' calad yn fwy miniog na cherrig, Edwart. Ydyn', 'nen' Tad . . . Wel, be' wyt ti am wneud, Ed.?"
Ni chlywsai Edward Ifans neb yn ei gyfarch fel Ed.' ers blynyddoedd lawer: diflanasai'r enw gyda'i fachgendod, ac fel y tyfai'n llanc difrif, dwys, "Edward" neu Edwart" y'i gelwid yn ddieithriad.
"Chdi sy'n iawn, Johnnie," meddai'n floesg.
"Ia. Ia, 'nen' Tad. Gad iddyn' nhw briodi'n ddistaw bach yn y dre, ac wedyn rho le i'r hogyn yn Gwynfa.' Fe fydd hi'n goblyn o anodd iti fod yn naturiol, Edwart, ond mae'n rhaid iti wneud dy ora' glas."
"Naturiol?
"Ia. Peidio â dangos i Megan fod y peth yn gysgod ar dy feddwl di, yn lwmp yn dy galon di o hyd o hyd. 'Dwyt ti ddim llawar o actor, Edwart, mwy na finna', a hyd yn oed pan fyddi di'n gwenu, mi fydd dy lygaid di yn boen i gyd. Ond gwna dy ora', Ed., gwna dy ora'. Fel yr ydw' i'n trio'i wneud o ddydd i ddydd hefo Ceridwen 'cw." Ei ferch a oedd yn wael oedd Ceridwen.
A gwnaeth Edward Ifans ei orau. Teimlai'n aml, yn arbennig ar y nosweithiau pan ddôi Ifor adref yn bur ansad a swnllyd o'r Snowdon Arms,' yr hoffai ddangos y drws iddo unwaith ac am byth. Ond gwyddai yr âi Megan ymaith gydag ef. I dŷ Letitia Davies yr aent, a throai'r wraig fawreddog honno'n eiddigus, yn ymweled ag anwiredd ei mab ar ei wraig. Felly, o wythnos i wythnos, am dri mis cyfan, cafodd amynedd y tad "ei pherffaith waith."
Tan heddiw. Clywai'n awr sŵn y pacio yn y llofft, a gwelai ddwylo'i wraig yn tylino'i barclod.
"Gadwch iddyn' nhw aros, Edward.
Mi dorrith Megan druan 'i chalon yno."
"'Chaiff yr un Bradwr fod yn y tŷ yma, Martha."
