Gwirwyd y dudalen hon
Y Bachgen Geirwir.
'Roedd unwaith fachgen hardd ei wedd,
Modrwyog wallt, a llygaid glas,
'R hwn beunydd ddwedai'r gonest wir,
Ac ni arferai gelwydd cas.
Y plant a ddywedent yn unfryd,
Pan welent ef yn myn'd trwy'r llan,
"O dacw'r bachgen enwog un,
Na ddywed gelwydd yn un man."
Ei glod a draethid ar bob llaw,
Gan ei gydnabod trwy y tir;
A dywedent fel y tyfai'n fwy,
Hwn yw y llanc sy'n dweyd y gwir,
Os myni dithau, blentyn hoff,
Gael parch, rhaid i ti gofio byw,
Mewn meddwl, gair, a gweithred bur,
Yn eirwir ger bron dyn a Duw.
