myned o hono i dderbyn addysg ar gyfer gwaith pwysicaf ei fywyd.
Erys yr hen Ysgubor hyd heddyw, a phe y gallasai ceryg ei muriau lefaru, a'r trawstiau o'i gwaith coed ateb, diau y buasai ganddynt ddirgelion lawer i'w hysbysu i ni am bryderon calon ein gwrthddrych y dydd hwnw. Bu am gyfnod byr yn yr ysgol a gadwai y Parch. William Jones, ei weinidog. Yn yr adeg hon y dechreuodd efe ddysgu y gelfyddyd o ysgrifenu. Yr oedd wedi dechreu pregethu er's dwy flynedd cyn hyn. Yn y flwyddyn 1802, meddianwyd ef gan awydd cryf am fyned i rywle i fwynhau manteision addysgol helaethach, er ei addasu yn fwy ar gyfer gwaith mawr ei oes. Ystyrid hyn gan lawer yn y dyddiau hyny yn afreidiol, a hyny am y tybient mai pregethwyr o geudod y ffos yn unig oeddynt yn dwyn arnynt nodau rhai wedi eu heneinio gan Dduw i'r gwaith; ac mai niweidio y cyfryw a wneid drwy roddi iddynt addysg Golegol. Ond nid felly y syniai ein gwron am ei ddyfodol a'i waith. Gallasai gael addysg gyda Dr. Lewis, yn Llanuwchllyn, heb fyned yn mhell o'i gartref, ond teimlai fod arno angen mwy o gyfleusderau er arferu ac ymgydnabyddu â'r iaith Saesoneg, nag allasai efe gael yn Sir Feirionydd ar y pryd. hwnw.
Deallodd y Parch. John Roberts, Llanbrynmair, am yr awyddfryd hwn oedd ynddo, a chynghorodd
