ADGOFION AM DANO.
PENOD I.
Sylw ar yr Hunangofiant.
YR ADDYSG A GAFODD—Y CYNYDD A WNAETH YN CADW YSGOL—EI ARAFWCH GYDA'R PREGETHU—HYNY YN GWEDDU I BWYSIGRWYDD Y GWAITH—EI ONESTRWYDD TUAG ATO EI HUN.
BYDD yn dda gan laweroedd o gyfeillion Mr. Edwards ei fod wedi ysgrifenu cymaint o hanes ei fywyd. Pe byddai eraill yn gwneyd yr un peth, arbedai lawer o drafferth afreidiol i'w perthynasau a'u cyfeillion, ar ol eu dydd, wrth geisio gwneyd ychydig o goffadwriaeth am danynt. Arbedai lawer o gamgymeriadau a wneir yn fynych, wrth dderbyn hysbysiadau am frodyr ymadawedig o ben i ben. Mae Cofiant a ysgrifenir gan y dyn ei hun yn fath o goffadwriaeth ddyblyg am dano—mae ei hanes yno, a'r hanes hwnw yn ffurf y mynai ef ei hun iddo fod, ac felly ar ei ddelw ei hun mewn mwy nag un ystyr. Pe na buasai ond yr hyn a ysgrifenodd ef ei hun mewn ffurf o hanes personol, hanes crefydd yn Cwmystwyth, a'r pregethau, buasai genym lyfryn dyddorol i'w gymell i'r wlad, o goffadwriaeth am y Parch. Thomas Edwards, heb ddim ond ei weithiau ef ei hun. Ond, gan fod rhai y tu allan i'r gweinidogion eu hunain yn ffurfio barn am danynt, wrth eu gweled a’u clywed, disgwylir cael mewn cofiant ryw ychydig o sylwadau i gynrychioli barn y cyfryw hefyd.
