PENOD II.
Mr. Edwards fel Dyn.
EI YMDDANGOSIAD ALLANOL—EI DDYLANWAD—YN TRERIW FAWR—EARL LISBURNE—EI ALLU I GYDYMDEIMLO—YN ARWEINYDD DA.
PE byddem yn myned i roddi darluniad o'r dyn oddiallan i Mr. Edwards, dywedem ei fod o daldra cyffredin; yn deneu o gnawd, heb dueddu erioed at dewhau. Gwallt goleu oedd ganddo; a chafodd ei gadw hyd y diwedd heb i nemawr o flodau y bedd ymddangos arno. Taleen llydan ac uchel, a'r wyneb yn culhau, ond yn raddol iawn, hyd yr ên. Llygaid yn tueddu at fod yn fawr, y canol o liw llwyd—oleu, a'r cylch gwyn i raddau yn llydan. Pan edrychid ar ei wynebpryd mewn cynulleidfa, ymddangosai fel pe byddai dan wasgfa ynghylch y pethau fyddai dan sylw, pa un bynag ai siarad ai gwrando y byddai. Pan y byddai yn dyfod i'n cyfarfod allan yn rhywle, byddai yn dyfod gyda gwên siriol o draw; ond nid gwên chwerthingar fyddai, byddai yn well dweyd gwên ddifrifol. Ond chwarddai yn galonog pan gaffai destyn priodol. Pan gerddai, byddai yn hytrach yn gam, fel pe byddai yn ymwneyd am waith ac yn barod ato; a safai bron yr un fath yn y pulpud. Yr oedd ganddo lais clir a soniarus, a medrai waeddi yn hyfryd, ond ni chlywid ef ond yn anfynych yn bloeddio. Yr oedd o ymddangosiad boneddigaidd, ond eto syml a dirodres. Byddid yn barod i ddweyd ar unwaith wrth ei weled, "Dyna ddyn da, call, difrifol, teimladwy, a pharod i bob gweithred dda;" ac erbyn ei brofi ni chaffai neb ei siomi, oddieithr fod rhyw reswm digonol am hyny.
