Tudalen:Cofiant y Parch Thomas Edwards, Cwmystwyth.djvu/66

Os nad oedd un o gewri yr areithfan,
Nac mewn athrylith y tanbeidiai allan,
Na threiddgar ddrychfeddyliau athronyddol,
Nad chwaith mewn ceinion iaith o urdd farddonol,.
Nad swyn ei ddawn yn gymaint a'i henwogodd,
Na choethedd dysg yn benaf a'i hamlygodd;
Ond symledd gwir, gwiw genad hedd o ddifri',
O lwyraf fryd o hyd am ogoneddu

Yr Un a'i prynodd, ac a'i galwodd allan,
Yn weithiwr dwys a diwyd yn ei winllan;
Ei wedd ddifrifddwys pan gyhoeddai'r cymod,,
A gariai ryw ddylanwad trylwyr hynod.
Ei dreiddgar O! pan argymhellai'r drefn,
Oedd adsain fel rhyw ddwyfol O! tucefn ;
Ei gawell oedd yn llawn o lymion saethau,
Yn loewglaer gan awch yr Ysgrythyrau ;
Arhôdd ei fwa 'n gryf heb ffaeledd ynddo,
Nes daeth y wŷs i roi'r filwriaeth heibio,
A hwylio i'r wlad na chlywir llais gorthrymydd,
Nas cyraedd saeth ei goror yn dragywydd ;
Gwlad fythol ddydd o fywiol wên ei Arglwydd,
Gorchfygol mwy mewn canaid wisg a phalmwydd.

Os collodd Seion wyliwr o'r ffyddlona,
Mae ganddi hi addewid y Jehofah,
Y cyfyd eto rai i lenwi 'r rhengau,
Adawodd cewri ddianghasant adrau ;
Ond ni adferir byth mo golied teulu,
Mae'r rhwyg y fath na ellir ei gyfanu ;
O golled in' fu colli ei weddiau,
Ei wenau mwyn, a'i ddifrif serchog eiriau,
Ei gylchoedd yma i ni sydd wag ddieithrol;
"A'i le nid edwyn mwy" yw'n cwyn hiraethol.—