Tudalen:Cofiant y diweddar Barch Evan Rowlands, Ebenezer Pontypwl.pdf/33

Ond yn nghanol ei frwdfrydedd,
A phan wedi'i lyncu'n lân
Gan ddylanwad y gwirionedd,
A'i deimladau fel ar dân;
Medrai yno'n dra rhyfeddol,
A naturiol yn mhob rhan,
Adfeddianu'i hun yn hollol,
Heb ddiffygion mewn un man.

Dyma lle'r oedd cuddiad cryfder,
'Rhwn mor enwog gynt a fu,
Am fod ynddo'n cwrdd mewn cymod
Eithaf nodau o bob tu;
Weithiau'r oedd fel taran nerthol,
Nes yn taro pawb yn syn;
'Reiliad nesaf mor ddigynhwrf
Ag yw'r dyfroedd yn y llyn.

Weithiau'r oedd fel corwynt uchel,
Weithiau fel yr awel lwys;
Weithiau fel y fellten danbaid,
Weithiau'n hafaidd iawn a mwys;
Weithiau fel rhyferthwy'n llifo,
Gan ysgubo'r oll yn lân;
Weithiau'n disgyn oddiwrtho
Rhyw gawodau o wlith mân.

Fel cyfangorff o eithriadau,
Weithiau byddai'n fywiog iawn,
Mewn hedegog ddrychfeddyliau,
Ac athrylith ynddo'n llawn;
Brydiau eraill, byddai'n farwaidd—
Pruddglwyf oedd ei gyson groes,
Yr hwn deimlad wnaeth ei argraff
Arno'n ddwys ar derfyn oes.

Er bod golwg gadarn, gawraidd,
Ar ei gorph ac yn ei wedd;
Eto nychlyd oedd a gwanaidd
Hir flynyddau cyn ei fedd;
Felly'r meddwl mawr, gafaelgar,
Fu mor dreiddgar drwyddo draw,
Hwnw'n raddol oll a wywodd,
Gyda'r corph ysgydwodd law.

Dyna'r modd dybenodd gyrfa
Un fu'n enwog yn ei ddydd;
Un a'i enw fydd mewn coffa,
Er i'w gorph falurio'n bridd;