I beth? I gywirdeb y signals sydd ar ddalennau'r hen Lyfr. Dyma dâl bendigedig am oes o grefydda, onid e? Wel, beth a allwn ni ei wneud yn well ar y diwedd, fy nghyfeillion, na chyd-ymuno yng ngweddi'r Salmydd, "Na chudd Di rhagof dy orchmynion."
Tri gair ar hyn:
1. Nid yw cuddio yn y plan. Gorchmynion ydynt, ac y mae'r rheini, yn eu natur, wedi eu bwriadu i fod yn hysbys—fel Iesu Grist ei Hun wedi eu rhoddi i'w gwneuthur yn amlwg.
2. Os bydd rhaid cuddio, nid o'i fodd y gwna Ef hynny. Fe wna bopeth braidd cyn gildio i guddio ei eiriau Ei hun. Wylodd uwchben Jerusalem gan ddywedyd, "Pe gwybuasit tithau, ie, yn dy ddydd hwn y pethau a berthynent i'th heddwch eithr yn awr y maent yn guddiedig oddi wrth dy lygaid." Dy lygaid,—awgrym hwyrach mai yn y llygaid yr oedd y bai am y cuddio, ac nid yn y pethau.
3. Hyd yn oed os yw'r cuddio wedi dechrau, a'r Gair a'r Weinidogaeth wedi mynd i siarad llai â ni nag a wnaent unwaith, y mae un addewid yn aros eto, "Os ceisi hi fel ceisio arian: os chwili amdani fel am drysorau cuddiedig; yna y cei ddeall ofn yr Arglwydd, ac y cei wybodaeth o Dduw." Oddi wrth y bobl sydd yn gwrthod chwilio ac felly yn taflu diystyrwch ar y trysor, ac yn ymarferol yn gwadu bod yno drysor o gwbl, oddi wrth y rhai hynny y bydd yr Arglwydd yn cuddio yn derfynol. Un o ddeddfau sylfaenol teyrnas Nefoedd yw bod yr hwn sydd yn ceisio yn cael. Gofynnwn ninnau iddo yng ngeiriau'r pennill:
"O gad imi'n fuan, Arglwydd,
Glywed geiriau distaw'r Ne',
Rhag im' redeg heb im' wybod
Ar ryw law i maes o'm lle."
A bydd cyn gofyn ohonom iddo Ef ateb, ac â ni eto yn Ilefaru iddo Ef wrando, ac anfon inni ddatguddiad llygaid fel y gwelom bethau amhrisiadwy werthfawr allan o'i gyfraith Ef.
Hyn fyddo ein rhan, yn hen ac yn ieuanc, er mwyn y Gŵr a dderbyniodd roddion i ddynion, ie, i'r rhai cyndyn hefyd. Amen.
(Dinas Mawddwy, Ionawr 1926).
