Gwirwyd y dudalen hon
Collais olwg arno, am fod yn rhaid i minnau yn fy nhro ddechrau "gyrru arni" yn fy ffordd. Aeth blynyddoedd heibio. Un diwrnod, digwyddais fod yn yr hen ardal. Yr oeddynt yn claddu'r Hen Dolc y diwrnod hwnnw. Cefais innau weddill ei hanes, a thynnais fy het— het feddal a tholc ynddi hithau—ar lan ei fedd, druan gŵr.
Buasai farw ei frawd ynghyfraith, gan adael gweddw a thri neu bedwar o blant heb ddim ar eu cyfer. A chadwodd Yr Hen Dolc hwy tra medrodd, drwy ddal i "yrru arni" hyd y dydd olaf.
Diniwed, gonest, diwyd, hael, mud. Dyna'i fywyd. Aberth i syniadau cul, caled, am ddau fyd. Nid wyf yn meddwl iddo unwaith dybio bod dim o'i le ynddynt chwaith. A thristach fyth yw na feddyliodd ei dad hynny mwy nag yntau. Na'i ddosbarth. Na neb.
