Meddai'r hen athro:
"Wel, fy machgen bach i, yma'r wyt tithau! Bendith Dduw arnat!"
Ac meddai'r fam hithau:
"Wyt ti wedi brifo, 'machgen annwyl i?"
Wedi brifo yr oedd y bachgen. Daw ato'i hun yn yr ysbyty, a gofyn i'r weinyddes pa bryd y câi fynd adref.
Cewch fynd adref yfory," ebr hithau.
Yna disgrifir yr hen gwpl adref wrth y tân, y tad yn tanio'i bibell heb ddim tybaco ynddi, a'r fam yn edrych ar fap o Ffrainc.
"Yn y fan yma y mae o," medd yr hen wraig.
"Na," medd yr hen ŵr, "ddaw o byth yn ei ôl!"
Cyfyd yr hen wraig, egyr y drws ac edrych allan.
"Beth oedd yna ?" ebr yr hen ŵr.
"Dim!" medd hithau, gan eistedd drachefn.
Ond ar hyd y llwybr at y tŷ, daw'r bachgen yn llawen. Cais neidio dros y pennor, fel cynt, a chlyw boen fawr yn ei ochr, a syrth i lawr.
Druan bach, dyna fo wedi mynd adref!" meddai'r weinyddes, wrth erchwyn y gwely, yn yr ysbyty yn Ffrainc.
