Tyr'd heno i fy neuadd, cawn eto hir ymgom:
Pa le mae Rhys neu Hywel? Dowch: ewch a'r delyn drom,"—
Fel mellten drwy'r ffurfafen daeth meinwen at y bardd
A cherddai wrth ei ochor nes cyraedd godre'r ardd,
Ond yno sydyn safodd a llinyn yn ei llaw,
A chlywodd pawb hi 'n sibrwd,—
Y Chwifleian.
"Y drefn sy'n tynu draw.
Mesuraf fi amseroedd, a llanwaf fodd y llyn:
Mae 'r rhosyn heno ’n wridog a'r lili ’n las a gwyn!"
Syn-safai 'r hen Awenydd,—dywedai 'r gwir yn noeth;
Yr Awenydd.
"Wel, dyna rydd-ymddiddan, Chwifleian ddiddan ddoeth."
III.—Mervin,
"Mae genyf," meddai Mervin—Pan yn ei Neuadd lawn
Gyfrinach a'r Awenydd. Foreuddydd a phrydnawn,
Breuddwydio'r wyf am rywun: a hyny yn barhaus:
Pwy ydyw'r anwyl feinir ? Paham mae yn sarhaus?
Mae yma hefyd heno gyfeillion fel fy hun—
Mewn dwfn deimladau beunydd o herwydd nad oes mûn
I'w chael yn nhud Ardudwy. Pur galed ydyw hyn:
Moes i ni'n awr dy gynghor :"-
Yr Awenydd.
"Mi welais ar y llyn
Aderyn balch yn nofio, a'i wisg fel eira gwyn,
Ei hunan mewn unigedd, a'i olwg oedd yn syn."
Y Chwifleian.
"A fedri di, Awenydd, hysbysu in' paham
Mae rhai yn gorfod bydio heb neb i luddio 'u cam?
Mae arnom eisiau rhiain cariadus heinif heirdd,"
Rhai tebyg i'r anwyliaid ddesgrifir gan y beirdd.
Os medri, brysia, dywed,—tosturia wrth ein nwyd.—
