"O! Ha! Ha! Injinêr dyrna' yw a, 'r Bachan Dwl! Ha! Ha!
"Fe 'weti nesa' nag wyt ti'n napod Bil Samwel!"
"Nag wy i, o brysur, pwy yw hwnnw yto?"
"Beth? Wyt ti'n cisho gen' i gretu nag wyt ti'n napod Bil Samwel, a 'fenta'n dod a'i salŵn i ffair Dreorci bob haf? Paid hymbygan, Daff!"
"Wel, yn wir, James, 'dwy' i ddim yn 'i napod. Oti e'n perthyn i'r hen Forgan Samwel, wn i?"
"Pwy o'dd hwnnw, f' innocent bach i?"
"Hen bregethwr yn Shir Frychinog ar'n pwys ni."
O ddywedyd o Ddaff hyn credodd ar y foment oddiwrth wynepryd James ei fod wedi ei glwyfo i'r byw, oblegid yr oedd yr olwg arno yn anhyfryd iawn. Fflachiai llid yn ei lygaid, cuchiai ei drem, a chrynai ei wefus. Sylwodd Daff arno hefyd yn cau ei ddwrn, ac am eiliad neu ddwy ofnodd y tarewid ef ganddo, a hynny heb un syniad na rheswm paham.
Yr eiliad nesaf, fodd bynnag, ciliodd gwg y drem i raddau, ond, gyda'i wefus eto'n crynu, dywedodd Jim," Dishgwl 'ma, Dafi! 'Rwyt ti a Dai'r Cantwr 'ch dau yn byw mewn twbyn, Canu-Canu-Canu tragwyddol sy' gennych chi o hyd. Ma'n syndod i fi 'ch bod yn câl amsar i lanw drams o gwbwl. Oti, myn asgwrn i, gyda'ch hen fewian o hyd!
"Ond cofia di hyn, machan i! Wyt ti'n clywad? Ma'r byd mawr yn mynd ymlán hebddo chi, a 'dyw e'n hit'o dim am 'ch canu chi mwy na mwmian cleran ar y ffenast! Ma' isha galw yn y Stag' arno i 'nawr. Good Night!"
Synnwyd Daff yn fawr gan hyn oll, a blinwyd ef gan y dybiaeth iddo fod yn ôl mewn moesgarwch ar yr unig dro y cafodd ef gwmni James wrtho ei hunan erioed. O adrodd yr helynt wrth y Cantwr drannoeth, nid ymddangosai w'n syn, ond dywedodd yn dawel ddigon, "Ia, tr'eni mawr am James! Gwithwr da! a bachan ffein mewn llawar ffordd, rhy dda i'r dafarn a'r prize ring o gryn dipyn."
"Ond nid yw hynny'n esbonio 'i gasineb ato i nithwr o gwbl!
