Neidio i'r cynnwys

Tudalen:Dyddanwch yr aelwyd.djvu/161

Oddi ar Wicidestun
Gwirwyd y dudalen hon

Y TRI RHYBUDD.

O brenau'r maes y dyfna'i wreiddyn
I adaw'r llawr yw'r mwyaf cyndyn;
Am hyn bu'r doethion gynt yn doedyd,
Pohwya'r oes melusa'r bywyd.

Efelly'r ydym wrth naturiaeth.
Yn dewis oedi dydd marwolaeth,
Fel un yn rhoi'r peth ddylai gofio
Yn mhell o'i olwg heb ei styrio.

Dir yw Angau, gwnair cyffesu,
Ond etto 'chydig sy 'n ei gredu:
Os hen ddihareb ni wna lwyddo
Mi draethaf hanes gwerth ei gofio.

Pan oedd y ddawns a phawb yn ddiddan,
Ar ddydd priodas Siencyn Morgan,
Pwy ddaeth i mewn pan llona'r chwareu
Ond Henwr penllwyd elwid Angau.

Rhoes alwad i'r Priodfab diwall
A golwg sad i 'stafell arall,
Rhaid it', eb ef, roi heibio 'th Briod,
A chyda mi rhaid iti ddyfod.

Beth! gyda 'th di! attebai Siencyn,
Gyda 'th di ! be sy ar yr Hurtyn!
Mor ieuanc oed, a gado Mhriod,
Ac heb law hyn, 'dw'i ddim yn barod.

Fy meddwl i ar hyn o adeg
Ar bethau eraill sydd yn rhedeg;
Oblegid heddyw ydyw nodol
Dydd fy neithior diddan ethol.

Pa beth a dd'wedodd ef yn mhellach
Ni chefais glywed dim amgenach;
Beth bynag Angau wnaeth ei hebgor
I fyw'n y byd am beth yn rhagor.