152 Dywedodd Angau'n ddifrifedig, A'i awr-wydryn yn grynedig, " Yn iach am dro, ni wnafheb amgen “ Ddim tori llwydd dy oriau llaweň. " Ac hefyd rhag im ' gael fy meio " Am fod yn greulon wrthyt heno, " Rhof amser it' ddarparu ' n mhellach , “ I'r byd nesaf yn gymhwysach. " A chyn dy alw i blith y meirwon " Ti gei wahanol Dri Rhybuddion, " Mewn llwyr obaith na rwgnechi, " Ond gadaw'r byd yn foddlon gwedi . " I'r ammod hwn y cyttunasant Bawb yn foddlawn ymadawsant, Yr Angau melyn llwm aeth allan, Ac at ei ddawns a Siencyn Morgan. Y modd y treuliodd ef ei ddyddiau Mor faith, mor ddoeth, mor dda ar brydiau , Mygu 'i bibell a byw 'n llawen Clywch yn mhellach gan yr awen. Yn mlaen ag ef mewn llwydd a llafur, Ei wraig nid croes, ei blant yn gysur, Treulio'r dydd yn rhydd ar heddwch, A llawn eiddo mewn llonyddwch. Fel hyn flynyddau ar flynyddau Bu 'n sathru ' n esmwyth yr un llwybrau, Heb feddwl dim fod Angau'n gwylio , Na'i wel'd ei hunan yn heneiddio . Ond er mor ddiofal, er mor ddiddan , " Ni ddaw henaint ddim ei hunan," Llithro wnaeth ei ocd o'r diwedd Yn mlaen i bedwar ugain mlynedd . Ac wele ' n awr, ar ryw ddechreunos, Yr hen Genad yn ymddangos, Gan ddweyd nas darfu ddim anghofio Yma 'n dyner alw am dano.
