153 Heb wel❜d yn graff, ac etto ' n ammau, Adnabu ryw fodd lais yr Angau , Mewn llewyg braidd, gan fraw a dychryn, " Mor fuan daethost," ebe Siencyn ! " Mor fuan meddi," eb yr Angau, " Ai ni wyddost hyd dy ddyddiau ? " Mae er pan elwais haner canmlwydd, " Athithau 'n bedwar llawn ugeinmlwydd ; Gwaethaf oll," atebai'r trwsglyn, " Ond gweithred fwyn f'ai achub henddyn ; " Beth bynag, dylid profi'th warant, " A roes un gywir yn dy feddiant. " Ac heblaw hyn, addewaist anfon " I mi wahanol Dri Rhybuddion ;" Am danynt yr edrychais lawer, Dylâwn gael tâl am golli f'amser. " Nid oes," eb Angau, mi wn yn rhodio " A mi ymdeithydd mor ddi groeso, " Mae gan o'r brenin i'r cardotyn " Ryw oferbeth yn fy erbyn. " Ond, gyfaill, paid a bod yn gecrus, " Can' croeso it' o'th ddyddiau hapus, " Nerth ac iechyd maith i gychwyn " O gylch yn hy eith dŷ a'th dyddyn. " Aros beth," attebai'r henddyn, " Paid a siarad yn rhy sydyn ! " Mi gloffais i er's pedair blynedd, " Ni allaf fyned o fy annedd. " Nid syndod mawr" eb ef, yr Angau, " Er hyn ti gedwaist dy lygadau : Gweled ceraint a chyfeillion 66 " A ddwg siriol dda gysuron. " Fe allai hyny," ebai'r henwr " Ond aethum i yn waeth fy nghyflwr, " Bu'n digwydd imi, hyn sydd amlwg, " Er fy ngalar golli ' ngolwg.
