Tudalen:Dyddanwch yr aelwyd.djvu/163

Heb wel'd yn graff, ac etto 'n ammau,
Adnabu ryw fodd lais yr Angau,
Mewn llewyg braidd, gan fraw a dychryn,
Mor fuan daethost, ebe Siencyn!

Mor fuan meddi, eb yr Angau,
Ai ni wyddost hyd dy ddyddiau?
Mae er pan elwais haner canmlwydd,
Athithau 'n bedwar llawn ugeinmlwydd;

Gwaethaf oll, atebai'r trwsglyn,
Ond gweithred fwyn f'ai achub henddyn;
“ Beth bynag, dylid profi'th warant,
A roes un gywir yn dy feddiant.

Ac heblaw hyn, addewaist anfon
I mi wahanol Dri Rhybuddion;
Am danynt yr edrychais lawer,
Dylâwn gael tâl am golli f'amser.

Nid oes, eb Angau, mi wn yn rhodio
A mi ymdeithydd mor ddi groeso,
Mae gan o'r brenin i'r cardotyn
Ryw oferbeth yn fy erbyn.

Ond, gyfaill, paid a bod yn gecrus,
Can' croeso it' o'th ddyddiau hapus,
Nerth ac iechyd maith i gychwyn
O gylch yn hy eith dŷ a'th dyddyn.

Aros beth, attebai'r henddyn,
Paid a siarad yn rhy sydyn!
Mi gloffais i er's pedair blynedd,
Ni allaf fyned o fy annedd.

Nid syndod mawr eb ef, yr Angau,
Er hyn ti gedwaist dy lygadau :
Gweled ceraint a chyfeillion
A ddwg siriol dda gysuron.

Fe allai hyny, ebai'r henwr
Ond aethum i yn waeth fy nghyflwr,
Bu'n digwydd imi, hyn sydd amlwg,
Er fy ngalar golli 'ngolwg.