Gwirwyd y dudalen hon
CANIAD I GARIAD.
Cariad[1] unwaith aeth i chwareu
Ar ei daith i blith rhosynau;
Ac yno'r oedd heb wybod iddo
Wenynen fach yn diwyd sugno.
Wrth arogli o honno'n hoew,
Y rhosyn hwn a'r rhosyn acw,
Y Wenynen fach a bigodd
Ben ei fys, ac ymaith hedodd.
A gwaeddodd yntau rhag ei cholyn,
A chan у boen ag oedd yn dilyn;
At ei fam y gwnai brysuro,
A'r dagrau dros ei ruddiau'n llifo.
Gwaeddai,—Mam! yr wyf yn marw
Brathwyd fi yn arw arw,
Gan ryw sarff hedegog felen,
Ac ei henw yw gwenynen.
Ebai Gwener, os Gwenynen,
A’th bigodd di, mor drwm, fy machgen,
Pa faint mwy y saethau llymion
A blenaist ti yn llawer calon.
—TEGID.