Mynu wnaf fy niod flasus,—
Beiant hwy—mi yfaf fi:
Och! a fyddaf fi golledig?
Ah! nid oes dim help, mae'n debyg;
Wrth fy chwant wyf yn glymedig:
Wydraid, henffych well i ti!
Parch. ROGER EDWARDS.
MYFYRDOD AR LAN AFON.
Ar nawn awelog yn y dyffryn glwys
Bu imi eistedd newn myfyrdod dwys;
Yn mysg y coed ar lan afonig hardd;
Y cyfryw dawel lê adfywia fardd:
Redegog ddŵr wyt athraw da i mi,
Caf addysg gan dy hardd dryloyw li;
Ymdreigli'n araf dros y werddlas ddôl,
Ac ynfyd yw a gais dy droi yn ôl:
Mân bysg chwareuant yn yr elfen dêr,
A'u nofiad chwai wrth gywrain ddeddfau NER.
O! afon deg' dy gylchau sy ddi rif
Tröedig yw dy lwybrau, ddysglaer lif!
Er hyn anneli'n wastad at y môr,
Deddf eto yw hyn o drefniad doeth yr Iôr.
Dy lif ymdaena'n hardd a thêg ei wawr
Ni flina byth, ni saif un munud awr,
' Rwy'n teimlo grâdd o brudd-der' er yn iâch,
Wrth wel'd dy ddiwyd hynt, afonig fach,
Myfyrio'r wyf am amser, fel y rhêd,
Heb orphwys enyd, mwy na'r llif ar lêd:
Tarawiad amrant ei fyrhâu a wnâ
A f'einioes wywa fel blodeuyn ha';
Meirch ydynt fuain, buan yw y gwynt
Ond wele einioes dyn eheda'n gynt!
O'r bru i'r bedd, mynedfa fer iawn sydd,
Y nos a ddaw, bron gyda gwawriad dydd;
Yn y Fynedfa hon, gwrthrychau fil
Enillant serch a bryd y ddynol hil,
A thra yn syllu arnynt y mae dyn
Picellau angau ynddo sydd ynghlŷn.
—EBEN FARDD.
