HEN GYMRY OEDD FY NHADAU
Hen Gymry oedd fy nhadau gynt,
A Chymro glân wyf fi,
A charu'r wyf yr awel wynt
A hed dros Gymru gu;
'Rwy'n caru'r wlad a'm magodd,
Ei rhyddid pur a'i chlod,
Ac yn y wlad bu farw nhad
'Rwyf finnau fyth am fod;
Mi glywais am ryw wledydd
Sydd yn uwch mewn parch a bri,
Ond Cymru,—anwyl Gymru,
Sydd yn ddigon hardd gen i.
A'r sawl sy'n dewis gadael hon,
'Rwy'n dwedyd i ti, ffrynd,
Os cei di'n rhywle wlad sydd well,
Mae croesaw i ti fynd.
Feallai nad yw'n Gwyddfa ni
Mor uchel yn y nen,
A gallai nad oes cymaint trwch
O eira ar ei phen;
Feallai fod mynyddau mwy
I'w cael mewn gwledydd pell,
A gallai fod eu dolydd hwy
Yn frasach ac yn well;
Ond gennym ni mae'r cymoedd,
Gyda'u nentydd gloewon, glân,
Lle cenir tonau heddwch pur
Ar fil o dannau mân;
Mae yno ryddid ar bob bryn
Yn chwareu yn y gwynt,
