HYD atoch gwynion, gyda'ch cennad,—
Wr da sufyl er deisyfiad,
Un Jonathan Hughes wy'n ethol,
Yma'n bybyr o'r holl bobol,—
Pennaeth hynod, yn dda wiwnod am awenydd;
Canwyll ryfedd ichwi a roddwyd,
Ai goleuni yn dda asbri, o nerth yr Ysbryd.
Nid hyn, wr cuf a bér eich cofio,
A gyrru atoch, —gwir yw eto;
Mae un dalent yn eich dwylo,
Rwy' fi yn bygwth myn'd i'w begio;
Pe dawn ym medru canu cwynion,—
Awen wisgi, a synwyr drwyddi, sain 'madroddion;
Och! ni fedraf ond ynfydrwydd,—
Er bod 'wyllys, nid wyf hwylus, ond anhylwydd.
Dealldwriaeth dull y dyri,
Diwad amod, ni rowd imi,—
Fawr ddysgeidiaeth ni ches godi,
Na dim yn fanwl i 'sgrifenu,
Dim awenydd—mae'n erwinol,
Ond myfyrio—hir ystudio anwastadol,—
Ni alla'i felly ganu'n gynnes,
Na phrydyddu, ond rhwyg daflu rhigwm diflas.
Ond clod i enw Duw daionus,
Yma 'n gyfan am a gefis,
