CYWYDD Y CALAN.
At William Morris, Rhag. 21, 1755
DEAR SIR,—Mi dderbyniais yr eiddoch o'r 4dd; ond Duw a'm cysuro, prin y medrwn ei ddarllen gan glafed oeddwn. I Dduw y bo 'r diolch, dyma fi ar fy nhraed unwaith eto, ond yn ddigon egwan a llesg, e ŵyr Duw. Yr oeddwn ar y ddegfed wedi myned i Crosby i edrych am fy anwyl gyfaill a'm cydwladwr a'm cyfenw, Mr. Edward Owen, Offeiriad y lle, ac yno'r arhosais y noson yn fawr fy nghroesaw yn nhy Mr. Halsall, patron fy nghyfaill, ac a aethym i'm gwely yn iach lawen gyda Mr. Owen; ond cyn y bore yr oeddwn yn drymglaf o ffefer; ond tybio yr oeddwn mai 'r acsus ydoedd; ac felly ymaith a mi adref drannoeth, a digon o waith a gefais i ddringo ar gefn fy ngheffyl. A dydd Sul fe ddaeth Mr. Owen yma, o hono ei hun, i bregethu trosof, ac a yrrodd yn union i gyrchu'r Dr. Robinson a Mr. Gerard yr apothecari ataf; a thrwy help Duw fe ffynnodd ganddynt fedru gwastrodedd ac ymlid y cryd a'r pigin; ond y mae'r peswch yn glynu yma eto. Mi wylais lawer hidl ddeigryn hallt wrth feddwl am fy Rhobyn fychan sydd yn Mon. Ond beth a dal wylo? gwell cadw fy nagrau i waith angenrheitiach. A body and mind harassed and worn out with cares and afflictions cannot hold out any long while. Gwnaed Duw a fynno! Ni bum yn glaf erioed o'r blaen, am hynny mi wneuthym ryw fath ar gywydd i hwn, sef y Calan, o'r old style, Ionawr y ddeuddegfed.
