Tyfa'r ddaear deilia'r coedydd,
Dygant hefyd ei llawn ffrwythydd;
Ond pechaduriaid er ei canfod,
Etto a fraenant yn ei pechod.
Dowch fy mrodur bawb a'r unwaith
Codwn weithian ag awn ymaith;
Mae'r dydd gwedi 'mbell ei dreulio.
Ar nos yn barod i'n gorguddio.
Gyd a'r ddaear ymollyngwn,
Am ein pechod edifarwn;
Gyd a'r prenniau yn ei hamser,
Dygwn ffrwythau i gyfiawnder.
Gyd a'r defaid awn or corsydd,
Ceisiwn ddringo tua'r mynydd ;
Yr wyn a frefant ar ei mammeu,
At yr Arglwydd brefwn ninneu.
Ni chawn ond hyn o ddyddie byrrion,
I'm barottoi i fynd i Seion;
Oni wnawn y gore o honynt,
Ofer disgwyl d'ioni oddiwrthynt.
AT YR IEUENGCTID.
Chwithau Ieuengctyd trowch weithian,—Adreu
Edrwch tua Chan'an:
Coeliwch'r ych ar fin ceulan,
Y twll du tywyll o dan.
Nofiwch o foroedd nwyfiant—didorriad
I dir y gogoniant;
Trechwch, teflwch bob trachwant,
Er allo'r byd oll i bant.
