Tudalen:Gwaith Huw Morus.pdf/76

Er bod dy bechod fel y mel,
O ran dy gorph i'w roi dan gel,
A'i ddwyn yn gudd, heb ddyn a'i gwel,
Dan lechu i'w ddirgel loches;
Nef a daear, bore a hwyr,
A'i dadguddia oll yn llwyr,
Trwy fawredd Duw, yr hwn a ŵyr yr hanes.

Achan chwannog a rôi 'nghudd
Yr aur a'r fantell, werthfawr fudd,
Am hyn digwyddodd diwrnod prudd,
A ch'wilydd grudd a chalon;
Y guddfa gel i'r gole a gaed,
Ac ynte a'i blant, aniwiol waed,
Ynghyda'r diofryd bethe a wnaed yn boethion.

Ni chadd Dafydd fawr i ras
A alwe Duw 'n ddewisol was
Am waed Ureias, hwn a las,
Mo'i giedd gas i'w guddio:
Gwedi i Nathan, lân i liw,
I gondemnio â dameg wiw,
Rhoes farn i hun gyhoeddus i'w gyhuddo.

Ni chadd meibion Jacob chwaith
Ond c'wilydd mawr o'u celwydd maith,
Twyllo u tad a'r siaced fraith
A wnai iddo ganwaith gwyno;
Gwerthu i brawd i'r Aifft a wnaen,
A gorfod gwedi ymgrymu o'i flaen,
Fel caeth weision, cyn y caen i cinio.

Os gwnei di gam â'r gwaela erioed
Er dringo i'r gangen ucha o'r coed.
Gwylia syrthio dan i droed
Ar ddiwedd oed dy ddyddie;