Crogbren newydd celfydd caeth,
I grogi Mordecai, a wnaeth,
Ac i gysegru hwnnw'r aeth i hunan
Haras sydd yn yr oes hon,
Fel yn amser Jeremi bur i fron,
Rhai'n rhy lidiog, rhai'n rhy lon,
Ynfydion foddion fyddan;
Eisie i adnabod, Duw a'u casa,
Rhag i gwŷn a'i gwenwyn cwyno a wna,
Yn ddoeth ar y drwg, ond gwneuthur da nis medran.
Dull wynebe ffeilsion rhai
Sy'n tystiolaethu llawer bai,
Eu gweithredoedd drwg heb drai
Yn hyddysg hwy a'i cyhoeddan;
Gwae eneidie y hain ryw awr,
Gwedi tyfu i fyny'n fawr
Ym mhwll anwiredd swrth i lawr hwy syrthian.
Y rhai sy'n synieth heleth hud
Ar bethe bydol marwol mud,
Yn fwy na'r nefol drysor drud
Lle mae'r gwir olud gore;
Ymogoneddant yn i rhwysg
A'i cwilydd ffiedd fraisgedd frwysg,
Gan fynd ymlaen i'w poeni 'n wysg i penne.
Mae rhai 'n y golwg fel y gwlan,
Tu allan megis llestri glân,
A'u bolie 'n dduon fel y frân,
Mawr ddryge wnan yn ddirgel;
Fel bedde gwedi i gwynnu'n ddrych,
Pob un o'i fewn yn aflan rych,
Wel dyna'r dynion gwychion, gwych i gochel
Tudalen:Gwaith Huw Morus.pdf/81
Gwedd
Prawfddarllenwyd y dudalen hon