Tudalen:Gwaith Huw Morus.pdf/80

Ond sen Elias a'i tristâdd,
Lle y cofie ladd y cyfion,
Y lleddid lesebel heb wad,
Ai holl epil, hil, a had,
Nid yw rhai drwg ger bron Duw Tad ond hedion.

Ac er i'r brenin mawr i fraint
Edifarhau fel diwiol saint,
I'w gadw i hun rhag drwg a haint,
Nes mynd digofaint heibio,
Lladd i blant, i ddial a wnaed,
A mathru lesebel dan draed,
Lle cadd y cwn frenhinol waed yn honno.

Trachwant gwas y proffwyd pur
I gyfoeth Naman, oedd mewn cur,
A wnaeth Eliseus yn sur
I'w droi mewn dolur duloes;
Gorchmynnodd iddo'r gwahan glwy,
Fel na bai drachwantus mwy,
Ac felly bu fo'n wan ddi-nwy'n i einioes.

Trachwant Haman euog liw,
A'i gyrre'n ddig, gwirionedd yw,
Ni fynne adel un dyn byw
O ddynol ryw'r Iddewon;
Gwedi codi cadarn aed,
A'u llym arfogi i golli gwaed,
Trwy synwyr gwraig ag ef y gwnaed yn gyfion.

Y genfigen ddi-lesâd
A ladd i pherchen ymhob gwlad,
Derchafu i hun drwy dwyll a brad
Oedd ddiried fwriad Haman;