'DYW MAM DDIM HANNER BODDLON."
MAE rhai yn dweyd fod canu cân
A chariad yddi hi
Yn groes i bob moesoldeb glân,
Ond beth feddyliech chwi ?
'Rwy'n credu'n siwr os tynnwch chwi
Y cariad pur a ffôl
O'r galon ddynol, serchog, gu,
Fydd yno ddim ar ol;
(Ac mae rhai yn fy meio innau am son am gariad
yn rhai o fy nghaneuon, ac am ddweyd y gwir),—
'Dyw mam ddim hanner boddlon,
'Dyw mam ddim hanner boddlon,
Na, na, prin iawn, er mor anhawdd yw,
'Dyw mam ddim hanner boddlon.
Mi welais ferch flynyddau'n ol,
A'i hoffi 'roeddwn i,
Ac yn fy serch a'm ffwdan ffôl,
Gofynnais iddi hi
A gaem ni fynd i'r llan ein dau
A phrynnu modrwy fach,
Ac wedi meddwl awr neu ddwy,
Atebai'n ddigon iach,— .
"Wel, Dic bach, gan nad wyt ti yn werth mo'r
canpunt yn y flwyddyn, a chan nad allwn innau fyw
heb o leiaf ddau gant yn y flwyddyn, ac hyd nes
dewch chwi yn werth hynny, Dic bach,
"Dyw mam ddim hanner boddlon," &c.
