GWEDDI PLENTYN
Ni cheisiaf aur, na bri, na nerth,
Na diwerth fwyniant bydol:
Fy enaid gais ragorach rhan
Na seirian rwysg brenhinol.
Nid moethau o ddanteithiol rin,
Na gloew win puredig,
Nac ŷd, na mêl, nac olew per,
Na brasder lloi pasgedig.
Nid plethiad gwallt, na thegwch pryd,
Na gwisg i gyd o sidan,
Nac eang lys, a'i addurn claer
O berlau, aur, neu arian.
Ond dwyfol werthfawrocach rodd,
Mewn taerfodd, wy'n ei cheisio:
Ac O fy Nuw! erglyw fy nghri,
A dyro imi honno.
Fel arwydd hoff o'th gariad hael,
Rho imi gael Doethineb:
Nid oes ond hon a ddwg i'm rhan
Ddedwyddawl anfarwoldeb.
Dysg fi yn nechre f'einioes frau
I rodio llwybrau'r bywyd;
A chadw'th air,—trwy fyw yn ol
Ei nefol gyfarwyddyd.
Fel ufudd blentyn, boed i mi
Byth wneyd dy dŷ yn gartre,
Fel caffwyf brofiad melus iawn
O'i radlawn arlwyadau.
Na ad im' ffôl ymlygru byth,
Trwy fynd i blith rhagrithwyr;
