Nid oes drwy nef na daear
Ryfeddod fwy i'w chael,
Na gweled llaw Trugaredd
Yn ymgeleddu'r gwael;
Mae uchder Cariad Dwyfol
A dyfnder f'angen i,
Yn hyfryd ymgyfarfod
Ar fynydd Calfari.
Paham y meiddiaf yn fy oes,
Dristau a grwgnach dan y groes,
A minnau'n gwybod am y fraint
Sydd yn y Nef i bawb o'r saint.
O dan y groes ymlaen yr awn,
Y groes a ddwedodd ef a gawn.
O! cymer gysur f'enaid gwan,
Try'r groes yn goron yn y man.
Crist sy'n galw!—clust ogwyddwch,
O! gwrandewch, mae yn eich gwadd,
Deuwch ato,—ymresymwch,
Gwrendy arnoch heb eich lladd ;
Dwedwch am eich dirfawr feiau,
Dywed yntau am ei waed;
Deuwch, llechwch yn ei glwyfau,
Fel na'ch mathrer dan ei draed.
Ar yr Ysgol welodd Jacob,
Minnau wyf am roddi 'nhroed;
Er ei maint ac er ei huchder,
Chwympodd neb oddiarni erioed.
Grym i 'maflyd mewn addewid,
Ac i sengyd ar ei Ffynn,
Ac i ddringo ar hyd—ddi i fyny,
Ac i waeddi, "Arglwydd, tynn!"
Fy enaid, paid a gildio,
Er fod yr oriau'n faith;
Mae Mab y Brenin Alpha,
Ers dyddiau ar ei daith.
Er maint mae Pharaoh'n yrru,
Mae'r Iesu'n cario'r blaen;
A minnau'n fyw hyd heddyw,
Rhwng niwl a cholofn dân.
Hen lestr Iachawdwriaeth,
A ddaeth i'n daear ni;
Mordwyodd foroedd Cariad,
Hyd Borthladd Calfari;
Dadlwythodd ei thrysorau,
Mewn teirawr ar y Groes;
Rhoes fodd i dorf nas rhifir,
I fyw tragwyddol oes.
