O wag, siomedig, a darfodedig fyd,
A'i ddull yn myned heibio sydd,
Fel cwmmwl yn myned heibio,
Fel cysgod gwag yn pasio,
Fel niwl yn llwyr ddiflanu;
Fel mwg yn cael ei chwalu gan yr awel wynt
Yw'r oll sydd yma dan yr haul.
P'le mae fy nhadau enwog fu
Fel udgyrn arian nefoedd fawr,
Yn cyhoeddi hyfryd Jubili, i wael dlodion caeth?
P'le mae Rowlands, cenad nef,
O ryw seraphaidd ddawn?
Fel angel ehedai yn nghanol nef,
I efengylu'n wych i waelaf rai.
Iachaol fel balm o Gilead oedd
Dy weinidogaeth di i glwyfus ddyn;
Ond cleddyfau i galon iach:
Codai y tlawd o'r llwch,
A thynai y balch hunanol, cryf i lawr,
Difwyno coron balchder wnai,—
Ysprydol falchder dyn, a gwneuthur dyn yn ddim.
Cyfiawnder angau'r groes, ac aberth Calfari,
A gallu gras y nef, i gynnal gwan heb rym,
A bur gyhoeddai ef, i dlawd golledig ddyn, heb ddim.
Dygai i'r golwg fawr drysorau gras a hedd,
Nes rhoi'r euog caeth, a'r ofnus gwan
Dan fil o ofnau, i lawenhau
Fel gwyliwr lluddedig blin wrth weled y wawr,
Neu'r caeth pan â'i o'r rhwymau'n rhydd,
A syrthio ei holl gadwyni i'r llawr.
Rowlands, ddedwydd ddyn! nid hela i'w gyfran[1] 'roedd,
Na chasglu trysor byd—ar aur ni roddai fri:
Ni phrisiai arian glâs ddim mwy na'r graean mân
Ar fin yr afon sydd.
Nid mawrion rai y byd, na'r cyfoethogion bras
Oedd ei gyfeillion ef, os rhai di Dduw:
Gyda'r tlodion gwnaeth ei drigfa,
- ↑ yn lle 'cyfran' darllener coffrau (gw tud 100)
