Tudalen:Hanes dechreuad a chynydd y Methodistiaid Calfinaidd yn Ngwrecsam.djvu/25

Fydd yno yn dorf o flaen yr orsedd fawr, lân:
Derbyniant yno eu barn, eu dedfryd o enau baban Mair.

Daw Cæsar fawr, Pompey, a Herod elyn hy',
Bydd Alexander yntau, a Philat yn y llu,
Brenhinoedd mwya'r ddaear, a chawri uchel fryd,
Fydd yno wrth yr orsedd, yn niwedd hyn o fyd.

Mewn miloedd mwy o ofnau, o ddychryn aeth a braw,
Na hwy fu gynt yn sefyll wrth odrau Seinai draw,
Yn crynu o flaen y Barnwr fel dail yr eithen lâs,
Heb grynu erioed ar amser, yn nydd efengyl gras.

O'r fath olwg yno fydd,
Ar dorf o annuwiolion byd,
Yn sefyll wrth yr orsedd bur,
Mewn euog wedd: llefain wnant ar greigiau serth,
A mynyddoedd uchel i syrthio arnynt mewn
Un dydd, a'u cuddio o wydd yr Oen.

Ddedwydd Jones, huno a wnaeth yn Nghrist,
Mewn gwir dawelwch llawn. Ni thristâf
Am dano ef fel un heb obaith mwy:
Daw o ffwrn y bedd ryw ddedwydd foreuddydd,
Fel llestr newydd pur, yn hardd ar ddelw ei Dduw.
Chwithau ei weddw brudd, sydd mewn galar trist,
Ei addfwyn briod olaf ef
(Arwyddion dedwydd sydd eich bod yn dilyn ol ei draed).
Nac wylwch mwy, ond glynwch wrth ei Dduw,
A cherwch ef; aroswch dan y groes,
Gan deithio'r llwybr cul, sy'n arwain tua'r wlad,
Lle mae dedwyddwch pur yn hyfryd wedd eich Duw.
Rho'wch eich amddifaid mân i ddoeth ragluniaeth nef,
Y rhagluniaeth hono sydd yn cyfrif gwallt eich pen,
Yn porthi cigfrain duon, ac yn gofalu am adar y to.
Rho'wch arno eich pwys, fe'ch tywys ar eich taith,
Nes delo'r dedwydd ddydd, i fyn'd o'r anial maith;
Fe dderfydd gofal byd, 'nghyd a'i helbulus boen,
Fydd draw ar ben y daith, ddim gwaith ond moli'r Oen.